در معماری برای آنکه مخاطب مسیر درست را پیدا کرده و سریع‌تر به مقصد مورد نظر برسد از روش‌ها و اصولی استفاده می‌کنند که به آن Wayfinding می‌گویند. می‌خواهیم این روش‌ها را مرور کنیم و ببینیم، ما در تولید و ارائه محتوا چطور می‌توانیم از آنها استفاده کنیم؟
معماری اطلاعات فقط نیاز استارتاپ‌ها نیست، هرمجموعه‌ای تلاش میکند تا اطلاعات را طوری به مخاطب ارائه کند که یافت‌شدنی و درک‌شدنی (قابل درک) باشد. از کنار این دو واژه به راحتی عبور نکنیم، چطور محتوای ما در بین این حجم از اطلاعات یافت‌شدنی باشد؟ چطور ارائه شود که به درستی درک و فهمیده شود؟ در این مطلب درباره بخش اول یعنی یافت‌شدنی صحبت می‌کنیم.
می‌خواهیم در شهر معماری اطلاعات هم به طرح اولیه اطلاعات رسیده و بعد به سراغ تولید، انتشار و توزیع محتوا برویم. کسب‌وکار ما چه نیازهایی از ارائه اطلاعات و تولید محتوا دارد؟ مخاطب چه رفتاری برای یافتن اطلاعات دارد؟ تکنولوژی چه امکاناتی برای ارائه این اطلاعات در اختیار ما قرار می‌دهد؟ قرار است با معماری اطلاعات این نیازها را پوشش دهیم.
مسیریابی (Wayfinding) مخاطب را همراهی میکند تا ۴ چیز را درک کند:
یک) کجا قرار دارد؟
دو) چیزهایی که می‌خواهد، در کجا قرار دارند؟
سه) از چه راه‌هایی می‌تواند به چیزهایی که می‌خواهد، برسد؟
چهار) چه جاهایی را قبلا دیده است.
همه این چهار مورد را در معماری صرفا با تابلوهای مسیریابی انجام نمی‌دهند، تابلو‌ها و نشانه‌ها صرفا بخشی از این فرایند است. معمولا در کنار نشانه‌ها از پتانسیل‌های معماری و طراحی داخلی درکنار هم استفاده می‌کنند. مثلا فضای بزرگ خالی، سقف بلند، صندلی استراحت و المان‌های مختلف دیگر به شما نشان می‌دهد در چه قسمتی از فضای فرودگاه، ترمینال یا دانشگاه قرار گرفته‌اید.
برای دسترسی کامل به این مطلب و صدها مطلب تخصصی دیگر لازم است در سایت ثبت‌نام کنید.
انتقال پیام به مخاطب پیچیده است، سعی می‌کنیم با خوراک‌های کاربردی این پیچیدگی را ساده‌تر کنیم.
ورود اعضا ویژه عضویتشرایط عضویت ویژه چیست؟هرماه یک همبرگر ;)
یک دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
ببخشید، برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید
نور، رنگ دیوارها، وسعت فضا، صداهایی که به گوش می رسه و ظاهر و رفتار افرادی که از محل استراحت در حال خارج شدن هستند هم به نظرم جز المان هایی هستند که می تونن بدون وجود تابلوهای راهنمای مستقیم ما رو به سمت اون فضا راهنمایی کنند.