وقتی قرار است درباره موضوعی بنویسیم، نمی‌دانیم از کجا شروع کرده و چطور مقدمه‌چینی کنیم، بعد از اینکه تکلیفمان با شروع روشن شد به‌سختی ادامه داده و متنی که شروع کرده‌ایم را تمام می‌کنیم، بارها می‌نویسیم و پاک می‌کنیم، جمله‌بندی‌ها را تغییر می‌دهیم و خلاصه آنقدر بالا و پایین می‌کنیم تا بلاخره احساس کنیم همان شد که می‌خواهیم. اما اگر بدانید، متنی که می‌نویسید توسط هیچ‌کس خوانده نخواهد شد، باز هم همان‌قدر سخت جملات و عبارات را انتخاب می‌کنید؟ در این مطلب می‌خواهیم از روش سه کاغذ مچاله برای تمرین نویسندگی استفاده کنیم و با این تمرین به‌تدریج آسان‌تر و روان‌تر بنویسیم.
نوشته‌ای برای «هیچ‌کس»
وقتی می‌دانیم آنچه می‌نویسیم قرار است بارها و بارها خوانده شود، نمی‌توانیم آزاد و رها بنویسیم، ذهنمان محدود شده و سعی می‌کنیم خودسانسوری‌های زیادی داشته باشیم. این موضوع اتفاق بدی نیست و اگر اینطور نبود از هر دری صحبت می‌کردیم و احتمالا چند صفحه‌ای می‌نوشتیم تا یک مفهوم کوتاه را منتقل کنیم، اما این موضوع زمانی زیان‌آور می‌شود که در شروع نویسندگی هستیم، زمانی که نمی‌توانیم آسان و روان اندیشه‌هایمان را بنویسیم، تصور مخاطب می‌تواند باعث شود نوشتن را رها کنیم یا بسیار سخت و دشوار بنویسیم. روش سه کاغذ مچاله اساس ساده‌ای دارد، در این تمرین ما برای «هیچ‌کس» می‌نویسیم و باور می‌کنیم این محتوا را فقط خودمان می‌بینیم و می‌خوانیم.
روش سه کاغذ مچاله
خیلی خلاصه اینکه: یک موضوع انتخاب می‌کنیم، درباره آن روی یک کاغذ می‌نویسیم و بلافاصله بعد از اینکه کاغذ پر شد و هرآنچه می‌خواستیم بر روی کاغذ آوردیم آنرا مچاله می‌کنیم تا هیچ خواننده‌ای نداشته باشد. اینکار را هفته‌ای سه‌بار انجام می‌دهیم و در پایان هر هفته سه کاغذ مچاله داریم.
در این تمرین یک قانون مهم وجود دارد: تحت هر شرایطی مچاله کنید، حتی اگر فوق‌العاده نوشتید.
باید برای خودتان اعتمادسازی کنید، اگر در طول این تمرین حتی یک‌بار نوشته‌ای را نگه دارید و برای دیگران بخوانید، در زمان‌های دیگر هم مخاطب را در نظر می‌گیرید و احتمالا نمی‌توانید آزادی و رهایی قبل را تجربه کنید.
داخل پرانتز: برای صرفه‌جویی در مصرف کاغذ، بهتر است از کاغذ باطله استفاده کنید، مخصوصا زمانی که می‌دانید قرار است صددرصد آنرا مچاله کنید نوع کاغذ دیگر مهم نیست.
چالش هشت‌ماهه سه‌کاغذ مچاله
اگر هشت‌ماه با روش سه‌کاغذ مچاله نویسندگی را تمرین کنید، در پایان سه‌ماه حدود صدکاغذ مچاله دارید. در این مدت احتمالا مهارت نویسندگی شما تقویت شده و می‌توانید با انتخاب لغات و عبارات بهتر، آسان‌تر بنویسید.
تمرین پیشرفته کاغذهای مچاله
بعد از سه‌ماه می‌توانید سبک تمرین را کمی تغییر داده و آن را به شیوه‌ای متفاوت انجام دهید.
[ihc-hide-content ihc_mb_type=”show” ihc_mb_who=”3,4,5″ ihc_mb_template=”3″ ]
برای اینکار یک جعبه خالی، یا سطلی را مشخص کنید، این جعبه یا سطل از این به بعد محل نگه‌داری کاغذهای مچاله می‌شود. یعنی سه‌ماه اول همه کاغذهای مچاله را دوربریزید که حتی خودتان هم خواننده آینده آنها نباشید. بعد از سه‌ماه، محلی برای نگه‌داری کاغذهای مچاله مشخص کنید و آنها را در محلی که انتخاب کرده‌اید قرار دهید.
این تمرین را به‌روال قبل انجام دهید، هر هفته سه کاغذ مچاله داشته باشید، با این تفاوت که این‌بار حداقل ۳ موضوع را مشخص کرده و سعی کنید هر ماه لابه‌لای موضوع‌های آزادی که هر هفته انتخاب می‌کنید، درباره این ۳ موضوع مشخص بنویسید.
مثلا:
یک) کارکردن در شرکت‌های بزرگ چه مزایایی دارد؟
دو) در هفته گذشته چه اتفاق تاثیرگذاری برای شما رخ داده است؟
سه) نامه‌ای برای سه‌ماه بعد
موضوع اول تقریبا سوژه‌ای ثابت دارد و هربار احتمالا زوایای مختلفی از آن می‌تواند روشن شود، موضوع دوم درباره مفهومی ثابت اما با سوژه‌هایی متنوع است، و موضوع سوم هم با توجه به شرایط زمانی شما تغییر می‌کند.
به همین سبک سه موضوع مشخص کنید و هرماه سعی کنید درباره هر سه موضوع بنویسید، کاغذهای مچاله دیگر را همچنان دور بریزید اما نوشته‌هایتان درباره این سه موضوع را نگه‌دارید. هر دو ماه یک‌بار می‌توانید به نوشته‌های قبلی برگشته و مرورشان کنید، اینکار کمک می‌کند در طول مسیر تمرین نویسندگی، پیشرفت‌تان را با چشم بببینید و به درستی لمس کنید.
اگر ذهن‌تان روشن نمی‌شود، هول دهید
با همه این توضیحات، پیش می‌آید زمان‌هایی که خودکار در دستتان است و کاغذ همچنان سفید باقی‌مانده و خبری از هیچ جمله یا حتی کلمه‌ای نیست، در این زمان‌ها محدودیت‌ها می‌توانند عامل روشن شدن ذهن شوند.
محدیت زمانی کلی: مشخص کنید که قرار است این مطلب را در ۲۰ دقیقه بنویسید، بعد از این زمان اگر حتی کلمه‌ای ننوشته بودید کاغذ را مچاله کنید و به سراغ کارهای دیگرتان بروید. مشخص کردن محدودیت زمانی در روش سه کاغذ مچاله یکی از روش‌های روشن شدن ذهن است.
محدودیت زمانی بخشی: این سبک محدودیت زمانی برای شروع روش خوبی است، زمان پنج دقیقه برای نوشتن پاراگراف اول زمان مناسبی است، در این زمان سعی کنید پاراگراف اول را تمام کنید، حتی اگر جملاتی که می‌نویسید معنی درستی ندارند، حتی اگر خودتان این نوشته را نمی‌پسندید شروع کنید تا در بخش‌های دیگر جبران کنید.
شروع با جملاتی مشخص: بعضی جملات جواب می‌دهند و می‌توانند شروع خوبی برای محتواهایی با موضوعات متفاوت باشند. مثلا «شاید برایتان جالب باشد» یا «این موضوع من را یاد…» یا «وقتی صحبت از فلان موضوع می‌شود…»
تصور کنید قرار است درباره هر سه موضوعی که در بالا مشخص کردیم مطلبی یک صفحه‌ای بنویسم، با استفاده از همین جملات چطور شروع می‌کنید؟
موضوع اول «کارکردن در شرکت‌های بزرگ چه مزایایی دارد؟»
«شاید برایتان جالب باشد اکثر کسانی که به‌عنوان آدم موفق می‌شناسم زمانی هرچند کوتاه در شرکت‌های بزرگ کار کرده‌اند، البته نمی‌توان گفت این تاثیر مستقیم است یا غیرمستقیم، از مدیران بزرگ در شرکت‌های بزرگ است یا از چالش‌های متفاوت این شرکت‌ها…»
«وقتی صحبت از موضوعات کاری می‌شود، صحبتی که یادم نیست از چه کسی است را مرور می‌کنم، به‌جای انتخاب محل‌کارت، مدیرت را انتخاب کن..»
می‌توانید دفترچه کوچکی برای خود مشخص کنید و این سبک جملات را که ذهن‌تان را به‌خوبی هول می‌دهند تا روشن شود در آن یادداشت کنید. نویسندگی هم ابزارهای خودش را نیاز دارد، کم کم باید ابزارهایی را تهیه کنید یا با صبر و حوصله ابزارهای خودتان را بسازید.
روش سه کاغذ مچاله به‌صورت فشرده
اگر صبر و حوصله شما برای تمرین هشت‌ماهه همراهی‌تان نمی‌کند، پیشنهاد می‌کنیم این تمرین را به‌صورت فشرده انجام دهید. هر شب قبل از خواب یکی از اتفاقات واقعی روز را انتخاب کنید و سعی کنید همان اتفاق را شرح و بسط دهید و حداقل ۲ پاراگراف درباره آن بنویسید. بعد کاغذ را مچاله کرده و با خیال راحت بخوابید.
برای انتخاب سوژه نیازی به سخت‌گیری و وسواس نیست، شاید «راننده تاکسی که هر روز از شما می‌پرسه: ونک می‌رید؟» سوژه مناسبی برای یک شب باشد.
[/ihc-hide-content]